و خاتمة الکآبهْ: برایِ «سینِ» عزیز!

دارم سعی می‎کنم برایِ "تَمَدُدِ أَعصاب" هم اگر شُده، و کمی خویشتن‎داری، و اندکی صبوری، و زیرِ بارِ غم و غُصه کمر خَمْ نکردن(بَلکه نشکستن)، و ... و ... ، بعد از مدّتها با "فاصله‎گذاری" و   حِفْظِ علائمِ سجاوندی و نگارشی و رسم‎الخطّ و فونت و غیره‎ای که، خوش می‎دارم، چند خطّ بنویسم؛ هرچند مُهمل!    چه می‎گویید اگر محَبْوبْ("محَبْوبْ" در اینجا صِفَتْ است و نه إِسم!) را زیر آوار پیدا کُنی و به سرطانِ ریه مُبْتلاء باشی؟! و سرطان همان شَبْ تو را از پا بیندازد.- یا، چه می‎گویید اگر مَحْبوبْ را رویِ تَخْتِ بیمارِستانْ ببینی، چشمی از دست داده(همین امشب)، و مُنْتَظَر برای از دست دادنِ چشمِ دیگرشْ، و نیز بدانی سَرَطانْ--دیر یا زود--، مَغْزَشْ را مُنْهَدِمْ می‎کند: با درد و رنجی که  لاأَقَلّ وَصْفَ‎اش ,مُهملات,پریشان، ...ادامه مطلب